Autorka przedstawia dwa nastawienie do życia:
-Nastawienie na trwałość🛋🛋🛋: traktowanie innych jak sędziów i obwinianie za porażki czynniki zewnętrzne np. zły sędzia, niesprawiedliwy nauczyciel itd. Podejście do wyzwań- lepiej nic nie robić niż źle wypaść.
-Nastawienie na rozwój 📒📕📗: traktowanie innych jak sprzymierzeńców, wyciąganie wniosków z konstruktywnej krytyki typu: muszę więcej popracować, następnym razem zrobię więcej, inaczej. Nauka z porażek, niepowodzenia są sygnałem do bardziej wytężonej pracy, samodoskonalenia się.
Ważne jest, żeby w życiu kierować się nastawieniem na rozwój. A gdy czujemy, że nastawiamy się na trwałość dokonywać autokorekty.
Co wynika z tej lektury dla nas nauczycieli👩🏫👨🏫? Temu zagadnieniu poświęca Carol Dweck prawie cały rozdział 7.
📌 Nieporozumieniem jest wmawianie dzieciom, że są w stanie wszystko osiągnąć.
📌 Nie należy obniżać standardów, bo prowadzi to do sytuacji, że mamy niedouczone dzieci, które uważają, że należy im się łatwa praca i mnóstwo wyrazów uznania
📌 Krytykujmy konstruktywnie czyli przekazujmy informację, która zawiera wskazówki do poprawy.
📌 Doceniaj działania ucznia, ale nie chwal bezpodstawnie czyli za to jakie dziecko jest. Nie mów: „Jesteś mądra” tylko „Podoba mi się jak pracujesz”.
W książce autorka podaje gotowe zdania do komunikacji 🗣🗣🗣 nie tylko z uczniami , ale również w pracy w domu i zagrodzie.
Po zapoznaniu się z lekturą często dokonuję autokorekty, ponieważ najłatwiej i automatycznie przyjmujmy postawę na trwałość.
A ty jakie masz nastawienie ?